Prowadzenie: Maciej Melecki i Krzysztof Siwczyk
Wiersze z tomu Lallen Tomasza Hrynacza jawią się jako semantyczne przesunięcia w pola, gdzie panuje chaosmos komunikacyjnego szumu, coraz bardziej anonimowego, a przez to coraz bardziej pospólnego - jako polifonia bezładu świata i naszych nieustannych z nim potyczek. Nie wiadomo już, kto jest nadawcą, a kto odbiorcą. Role się niejako same znoszą i przez to anihilują punkty wyjścia oraz dojścia. Treści ujawniają się nieco sinusoidalnie i biegną mocno meandrycznie. Stają się przez to - ponieważ często są tak właśnie konfigurowane w sekwencjach poszczególnych odsłon - już samozwrotne, ruchliwe jak plazmatyczne cząstki. Taki jest przepływ tej kakofonii w głośniku wiersza, albowiem każdy z tych wierszy jest wypełniony zbitkami lub odłamkami słownymi, które stają się zarazem powidokami fragmentów świata mocno już uwewnętrznionego, niedającego się przedstawić w sposób ciągły czy kolisty, lecz właśnie jako suma danych rozbić spajanych tylko samorzutną narracją. Każda fraza jakby mocno to okazywała - pierzchnięcia treści, które mają postać skurczonych oznajmień, a które stają się przez to matrycą wiedzy rozpadu. Słowa zapomniane lub niewystępujące już w ogóle w polszczyźnie dodają tym wierszom i wigoru, i enigmatyczności; podrasowują też ekspresję całego języka wiersza, czyniąc zeń o wiele bardziej wyboistą wypowiedź. Stąd, być może, uczucie porywistości mrowiących wirów, które ni stąd ni zowąd nagle się zawiązują w trakcie lektury, i tak samo nagle się rozpływają. Słyszymy bowiem nieustannie strzępiące się pasma, które na siebie nachodzą, i nie wiadomo już skąd ani dokąd podążają, dokonując, tym samym, tematycznej zatraty. Foniczna wydzieranka służąca wzmocnieniu budowanego przez autora idolektu - owego indywidualnego totemu. Wielce to inny ton(m) - widmontologiczny.
Maciej Melecki
W debiutanckim tomie Adriana Korlackiego „Ćwiczenia na długich czasach” to właśnie wykształcona świadomość odrębności zgłębianego języka, a zarazem pokora wobec jego koniec końców niezgłębionej natury i rozlicznych struktur, grają pierwsze skrzypce. Jest bowiem Korlacki w swoich nowych wierszach równie zanurzony w literackiej tradycji, co do niej zdystansowany, równie obyty w bogactwie rozmaitych dykcji, lecz świadomie kontestujący oczywiste ścieżki, jakimi współczesna liryka polska w większości, często bezrefleksyjnie, podąża. Na wielu poziomach są to wiersze zanurzone w nurtach tak pozornie odległych jak liryka konfesji czy ośmielonej wyobraźni, autor nie stroni też od kulturowego a nawet popkulturowego rekwizytorium, by jednocześnie wydać się nie raz nie dwa klasycyzującym o’harystą (sic!). Wszystko to ułożone w przemyślaną opowieść, usianą błystkami wpadających w ucho fraz, kołyszącą regularnym rytmem, momentami wręcz kojącą, innym razem zaś – niepokojącą. Z pewnością niepoślednią rolę pełni w tych wierszach krajobraz; autor, urodzony w Jaworznie, od lat mieszkający w Krakowie, związany ze specyficznym spleenem tak Śląska jak Nowej Huty, za tło, a częstokroć i współbohatera kreślonych historii obiera owiane mgiełką nostalgii postindustrialne, księżycowe pejzaże, jakby zza okna miarowo sunącego pociągu. W powodzi nowych książek poetyckich, autorek i autorów starszych i młodszych, z której wyłania się pewien obraz poezji polskiej today, ten głos brzmi czysto i osobno, zaskakująco dojrzale, znajomo, lecz autentycznie i świeżo, niczym żwawy kontrapunkt wobec udeptanych, nazbyt łatwych ścieżek. Spójność, konsekwencja i odważna powściągliwość czyni tę propozycję nie tylko interesującą, ale na mapie współczesnej polskiej liryki ważną i w dobie dyskusji nad jej losami po prostu potrzebną.
Marta Podgórnik
TOMASZ HRYNACZ urodził się 1 grudnia 1971 roku. Autor tomów poetyckich: „Zwrot o bliskość” (1997) „Partycje oraz 20 innych wierszy miłosnych” (1999), „Rebelia” (2001), „Enzym” (2004), „Dni widzenia” (2005), „Praski raj” (2009) „Prędka przędza” (2010), „Przedmowa do 5 smaków” (2013) „Noc czerwi” (2016), „Dobór dóbr” (2019), „Pies gończy” (2021), „Emotywny zip” (2021). Tłumaczony m.in. na angielski, chorwacki, czeski, kataloński, niemiecki, rosyjski i serbski. Mieszka w Świdnicy Śląskiej.
ADRIAN KORLACKI - urodzony w 1989 r. w Jaworznie. Poeta, fotograf. Laureat konkursów literackich w tym zdobywca pierwszego miejsca w XXX OKP im. Rafała Wojaczka w Mikołowie. Mieszka w Nowej Hucie.