PIOTR KĘPIŃSKI – poeta, krytyk literacki, eseista, od 2007 roku do 2016 roku juror Nagrody Literackiej Europy Środkowej - Angelus. Od roku 2017 do 2019 w jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej - Silesius. Pracował m. in w „Czasie Kultury” (jako zastępca redaktora naczelnego), w „Newsweeku” i w „Dzienniku” (jako szef działu kultura). Obecnie współpracuje z „Nową Europą Wschodnią” i „Twórczością”. W Instytucie Mikołowskim opublikował tomy wierszy: "Ludzkie nieludzkie" (IM 2017) i "Nieoczy" (IM 2020).
W nowej książce Piotr Kępiński oprowadza nas po opłotkach rzeczywistości, po zmurszałym dziś i blaknącym wspomnieniu. To świat pozorów, w którym podróże odbywa się w miejscu, a codzienną rutynę znaczy pręga przeszłości. Wiersze Kępińskiego, niczym najlepsze dzienniki czasów zarazy, punktują złudne cele, w tym chęć porozumienia z innymi i z sobą samym. Biorą się z obserwacji czynionej na opak: z zamkniętymi oczami, aby zbudzić do życia krajobrazy wewnętrzne, które, jak wiadomo, są bardziej realne od rzeczywistości. Nieoczy to świetna, gorzka i mocna książka - w sam raz dla tych, co próbują wyobrazić sobie jakiś lepszy świat, który prędko nie nadejdzie.
Jakub Kornhauser
Per Giove, co za ulga! Wreszcie książka pełna szkiców o Włoszech, w której antyk i odrodzenie pojawiają się ledwie jako statyści. Kępiński napisał rzecz, w której Wergiliusz, Michał Anioł i Rafael muszą ustąpić miejsca mafii, fryzjerom, psim odchodom, Filipińczykom, rowerom i politycznym krętaczom. W której wąchamy Włochy dzisiejsze, późnopandemiczne, czyli miksturę monstrualnej historii z inwazyjną współczesnością. A teraz najlepsze: erudytom i smakoszom Uffizich „Szczury z via Veneto” sprawią dziką rozkosz. Nie ma to tamto, jestem o tym przekonany.
Filip Łobodziński