Miara rzeczowości w jego poezji zawsze łączyła się z wyczuciem istotnej metafizycznej chwili, niewidzialnego lecz ważnego szwu wewnątrz ludzkiej egzystencji, gdzie spotyka się powszedniość z transcendencją. Rzeczowość Hruški jednak nie wyklucza daru proporcjonalnej, a jednak przenikliwej i oryginalnej obrazowości. Hruška nie jest tylko poetą łagodności, cichych intymnych momentów dochodzących aż do ekstazy zen. W jego […]

Holan jest poetą bólu, udręki. Nieprzypadkowo jeden z jego tomów nosi tytuł Bolest (Cierpienie. Wiersze z lat 1949–1955, 1965, wydanie rozszerzone 1966). Wizja ludzkiej egzystencji jest tu wyjątkowo mroczna. Jak powiada we wstępie do wyboru wierszy czeskiego poety Marian Grześczak: Holan życia „nie analizuje zjawiskowo; zajmuje go w nim jeden tylko element – cierpienie. W […]

Od kogo zatem pochodzi pieśń? (…) Pieśń budzi się na progu bytu i niebytu, minerału i ciała, uniesienia i depresji, poety jako osoby i jako widma śpiewającej materii i kulturowego, medialnego szumu. W ten sposób do wiersza przechwycone są kombinacje materii, echo sfery publicznej, portret polityczny życia wspólnoty. (…) Wypowiedź poetycka jest takim użyciem języka, […]

Wiersze w przekładach Jacka Gutorowa i Adama Zdrodowskiego.     Mark Ford nie jest ani pierwszym, ani zapewne ostatnim brytyjskim poetą, który usiłuje ożywić skostniałe formy i konwencje współczesnej angielszczyzny poetyckiej. Warto przyjrzeć się tym próbom. Tym bardziej, że wiążą się one z chęcią wyjścia poza rutynowe gesty językowe i śmiałego otwarcia na inne tradycje. […]

Elena Fanailova, laureatka prestiżowej Nagrody im. Andrieja Biełego, uchodzi za jedną z najbardziej prominentnych postaci współczesnej rosyjskiej poezji. Jej zaczepna, demaskująca mechanizmy życia społecznego, poezja ukazuje się po polsku w świetnym przekładzie Leszka Szarugi pod znaczącym tytułem Szybki numerek w hotelu Europa. Czym ewentualnie okaże się ten hotel i co w nim zajdzie, oceni wnikliwy […]

Nie ma w poezji Etwebiego religijnego zacietrzewienia, zupełnie nieobecna jest tu dogmatyczność bywająca rewersem rozpaczy diagnosty, który pada pod ciężarem własnych rozpoznań. Religijność, a ściślej mówiąc religijna elegijność, okazuje się zaledwie słabą opcją chwilowej ulgi i paliatywnym ukojeniem dla tych, którym nie starcza odwagi mężnie stać w blasku drzwi otwartych na pustą oścież nieba, z […]